Dębołęka, pw. św. Rocha.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1603 r. W księgach gruntowych z 1773 r. mówi się już o ośmiu majątkach szlacheckich i dziewięciu gospodarstwach chłopskich. W 1781 r. wieś przeszła w posiadanie rodziny von Unruh, a w 1797 r. należała już do rodziny Basse z Haugsdorf. W 1829 r. jest wzmianka o oddaniu 857 mórg na własność rolnikom. Pod koniec XIX w. wieś otrzymała dodatkowo sześć posiadłości, z czego jedna w 1892 r. została wyodrębniona i otrzymała własną nazwę Gut Sophienau. W 1928 r. Dębołęka otrzymała jednoklasowy budynek szkolny z mieszkaniem dla nauczyciela, który w 1938 r. został rozbudowany do dwóch klas. W pierwszej połowie 1945 r. wieś przejęła Armia Radziecka, a 1947 r. zlikwidowany został cmentarz przykościelny.
Pierwotnie na miejscu obecnego kościoła w ok. 1640 r. powstała kaplica ewangelicka (którą w 1786 r. nazywają kościołem) o czym świadczą ufundowane dzwony: w 1646 r. przez Erdmana Margaarda Schulza i Petera a w 1663 r. przez Joachima Rudigera. Dziś oba dzwony wiszą w dzwonnicy obok kościoła.
Obecny kościół o formie neoromańskiej świątyni, znajdujące liczne analogie na terenie Pomorzu, powstał w latach 1848-49 (o czym świadczy data „1848” wyryta w kamieniu elewacji zachodniej i zachowany i leżąca na strychu szpica z krzyżem i chorągwią z datą „1849”. Zachowany zabytkowy ołtarz.
Pod nadzorem konserwatorskim nr rej. A-379 z 29.12.2008 r., pośw. 27.02.1946.
